facebook
A+ A-
Agia Medica 785188300
Skontaktuj sie z nami

Terapia manualna

Terapia manualna – w odróżnieniu od leczenia konwencjonalnego – to jedna z metod fizjoterapii której celem jest nie tylko doraźne złagodzenie dolegliwości, ale możliwie trwała poprawa stanu zdrowia pacjenta poprzez odblokowanie stawów lub fragmentów kręgosłupa i przywrócenie w miarę normalnej ruchomości w leczonych obszarach.

Terapia manualna to naturalna i nieinwazyjna metoda leczenia i diagnostyki stosowana w odwracalnych dysfunkcjach elementów tworzących układ ruchu, takich jak mięśnie, stawy, więzadła, kręgosłup.

Do diagnozowania i leczenia wykorzystywane są dłonie i dotyk oraz różne rodzaje ucisku.

Terapia manualna określana jest czasem jako chiropraktyka, ale w odróżnieniu od kręgarstwa – uprawianego często poza wszelkimi zasadami dobrej praktyki – oparta jest na solidnych podstawach medycznych i znajomości anatomii organizmu. Wśród głównych wskazań do terapii manualnej zaliczamy: bóle mięśni, migreny i zawroty głowy, wady postawy ciała, rwa kulszowa, kręgozmyk, dyskopatia, ból karku, zablokowania czynnościowe stawów, bóle w wyniku urazu, zmiany przeciążeniowe kręgosłupa, napięciowe bóle tułowia i głowy.

Terapia manualna w dysfunkcjach układu ruchu prowadzona jest na specjalnym stole. Przypomina on kozetkę lub stół do wykonywania masażu. Podczas leczenia bardzo ważna jest odpowiednia pozycja pacjenta. Terapeuta wykonuje dłońmi określone uciski i pchnięcia w wyznaczonych miejscach w pobliżu chorego obszaru w celu przywrócenia właściwego ułożenia przemieszczonych lub zablokowanych struktur. Uciskane są wszystkie tkanki miękkie: skóra, mięśnie, wiązadła, nerwy i ścięgna. Terapia manualna kręgosłupa polega na przywróceniu na właściwe miejsce kręgów i dysków (krążków międzykręgowych). Terapeuta uzyskuje cel poprzez uciskanie i masaż tkanek leżących w pobliżu kręgosłupa.

Manipulacje stawów mają doprowadzić najpierw do odblokowania napiętego mięśnia, a dopiero potem stawu. W tym celu terapeuta rozgrzewa zablokowany mięsień poprzez uciskanie, ugniatanie i rozciąganie bolesnego miejsca pod różnymi kątami, a kiedy blokada puszcza, mięsień ustawiany jest na właściwej pozycji. Przeciwwskazania dla terapii manualnej: To czynne procesy chorobowe toczące się w skórze lub w tkankach położonych w obszarze, w którym będzie wykonywane leczenie (w tym nowotwory); świeże urazy mechaniczne tkanek; zapalenie stawów; zaburzenia ogólnoustrojowe; niewydolność krążenia mózgowego.

Terapia manualna – przeciwwskazania W przypadku procedur manualnych przeciwwskazania dzieli się na względne i bezwzględne. Wśród przeciwwskazań względnych, czyli takich, które nie zawsze decydują o braku możliwości zastosowania terapii wyróżnia się takie schorzenia jak: przepuklina jądra miażdżystego, twardy opór w końcowym zakresie ruchu, osteoporoza, stany zapalne, hipomobilność, uszkodzenie struktur w przebiegu urazu, zmiany w strukturze tętnic kręgowych.

Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do podjęcia terapii są: nowotwory, gruźlica kości, zaburzenia psychiczne, złamania, zwichnięcia i dyslokacje stawów, zaburzenia rozwojowe i wady wrodzone, zaawansowana osteoporoza, kręgozmyk, młodzieńcza martwica kości.

W czasach gdy coraz więcej osób sięga po naturalne metody terapeutyczne, różne techniki akupunktury i akupresury zyskują na popularności. Dzięki nim można łagodzić ból i zmniejszać dolegliwości towarzyszące chorobom przewlekłym. Większość znanych nam technik pochodzi z krajów azjatyckich. Choć ich zastosowania są podobne, wspomniane metody różnią się stopniem skomplikowania. Najbardziej znaną metodą jest klasyczna akupunktura. Leczenie akupunkturą polega na nakłuwaniu specjalnymi, pełnymi igłami aktywnych punktów ciała, zwanych punktami akupunkturowymi. Stymulację tych punktów można osiągnąć poprzez: wkłuwanie igieł, manipulowanie nimi, podgrzewanie igieł lub bezpośrednio punktów, masaż i stawianie baniek szklanych lub gumowych.

Do zabiegów używa się sterylnych igieł jednorazowych. Najczęściej stosowane są cieniutkie igły o grubości 0,25 mm i długości 4-10 cm. Przeciętnie stosuje się od kilku do 20 igieł podczas jednego zabiegu. O liczbie zabiegów w jednej serii terapeutycznej decyduje lekarz na podstawie badania i oceny stanu pacjenta oraz stopnia zaawansowania schorzenia. Podczas zabiegu pacjent może odczuwać na początku ukłucie (może nic nie czuć), a następnie pewien dyskomfort o charakterze tępego bólu, rozpierania, mrowienia lub prądu. Udowodniono, że punkty akupunkturowe wyróżniają się budową i właściwościami. Zawierają one większą niż inne miejsca na skórze liczbę zakończeń nerwowych i mają mniejszą oporność elektryczną. Skuteczność i efekt leczniczy akupunktury zależy ot wielu czynników: doboru właściwych punktów, właściwie przeprowadzonego zabiegu, stopnia zaawansowania choroby i innych. Działanie lekarza jest zawsze ukierunkowane na przyniesienie ulgi choremu. Należy zaznaczyć, że akupunkturę stosuje się zawsze po dokładnej diagnostyce klinicznej i rozważeniu czy stan chorego nie wymaga zastosowani innej metody lub dołączenia odpowiednich leków.

Akupunktura wykorzystuje zdolności organizmu do samoregulacji i regeneracji sił życiowych ustroju. Działa bez leków, jest bezpieczna, względnie tania i często skuteczna tam, gdzie inne metody zawodzą.

Wskazania do stosowania akupunktury:

Migrena i inne zespoły bólu głowy.

Zaburzenia nerwów, korzeni nerwowych i splotów.

choroby zwyrodnieniowe stawów.

Choroby kręgosłupa.

Inne choroby grzbietu.

Uporczywe bóle psychogenne.

Bóle nieznanego pochodzenia.

Stany po udarach mózgu.

Przeciwwskazania do stosowania akupunktury: hemofilia, elektrostymulacja u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca, znaczne wyniszczenie organizmu, wiek niemowlęcy, zespół ostrego brzucha, choroby układu oddechowego i krążenia w okresie dekompensacji, czynna gruźlica, sarkoidoza,

Wśród innych metod akupunktury można wyodrębnić akupunkturę którą stosuje się przy pomocy tzw mikrosystem które odwzorowują cały organizm człowieka na wybranym fragmencie ciała, na przykład na uchu czy dłoni.

Wśród mikrosystemów można wyróżnić te łatwiejsze i bardziej skomplikowane. Jednym z mniej znanych mikrosystemów w Polsce, ale zdecydowanie wartym uwagi jest Su Dżok. Su Dżok to koreańska akupunktura, która polega na pobudzaniu punktów na dłoniach i stopach pacjenta. Nazwa terapii jest połączeniem dwóch słów. W języku koreańskim su oznacza dłonie, a dżok oznacza stopy, Jest to naturalna metoda radzenia sobie z dolegliwościami fizycznymi i psychicznymi bez zastosowania leków. Większość systemów akupunkturowych wymaga pracy z całym ciałem. Terapia Su Dżok z założenia skupia się jedynie na dłoniach i stopach. W myśl terapii Su Dżok na dłoniach i stopach znajdują się zgrupowania aktywnych punktów, które odpowiadają za poszczególne narządy i części ciała. Ich stymulacja pozwala zwiększyć przepływ energii w przypisanych im miejscach, a dzięki temu wpływają na poprawę ich stanu i umożliwiają powrót do zdrowia.